همه «ربّنا»های قرآن کریم

خداوند متعال در آیات بسیاری نیز به اهمیت مناجات و توسل به معبود اشاره دارد به طوری که در آیه 77 سوره مبارکه «فرقان» آورده است: «قُل ما یعبا بِکُم ربّی لولا دُعاؤُکم؛ بگو به شما توجهی نداشت اگر دعاها و ناله‌های شما نبود»، از این آیه می‌توان استنباط کرد که دعا روح عبادت است که باید مورد توجه قرار گیرد.

در روایات و احادیث بسیاری نیز دعا خواندن تأکید شده است، به صورتی که در وسائل‌الشیعه در روایتی از رسول اکرم(ص) آمده است: «کسى که به دعا توفیق یابد بدبختى ندارد و وقتى خدا توفیق خود را براى دعا فراهم کرد علامت آن است که درهاى رحمت را بروى او گشوده است».

خداوند متعال نیز در بسیاری از آیات قرآن، انسان را به راز و نیاز با معبود خود فرا می‌خواند و از دعا به عنوان یکی از مهمترین راه‌های رسیدن به سعادت انسان یاد می‌کند، به طوری که در آیات بسیاری همواره انسان به توجه به دعا و راز و نیاز با معبود دعوت کرده است که در زیر به چند نمونه از آن اشاره می‌کنیم:

آیه 201 سوره مبارکه «بقره»: «وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ؛ بعضی می گویند: پروردگارا! به ما در دنیا (نیکی) عطا کن! و در آخرت نیز (نیکی) مرحمت فرما! و ما را از عذابِ آتش نگاه دار!».

آیه 285 سوره مبارکه «بقره»: «... سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ؛ شنیدیم و گردن نهادیم‏، پروردگارا، آمرزش تو را (خواستاریم‏) و فرجام به سوى تو است‏».

آیه 286 سوره مبارکه «بقره»: «... رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ؛ پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر، پروردگارا، هیچ بار گرانى بر (دوش‏) ما مگذار؛ همچنانکه بر (دوش‏) کسانى که پیش از ما بودند نهادى‏. پروردگارا، و آنچه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مکن‏؛ و از ما درگذر و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور، سرور ما تویى‏، پس ما را بر گروه کافران پیروز کن‏».

آیه 8 سوره مبارکه «آل عمران»: « رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ؛ پروردگارا پس از آنکه ما را هدایت کردى دل‌هایمان را دستخوش انحراف مگردان و از جانب خود رحمتى بر ما ارزانى دار که تو خود بخشایشگرى».

آیه 9 سوره مبارکه «آل عمران»: «رَبَّنَا إِنَّکَ جَامِعُ النَّاسِ لِیَوْمٍ لاَّ رَیْبَ فِیهِ إِنَّ اللّهَ لاَ یُخْلِفُ الْمِیعَادَ؛ پروردگارا، بی‌تردید تو گردآورنده مردمی به روزی که شکی در آن نیست حقّا که خداوند تخلّف وعده نمی‌کند».

آیه 16 سوره «آل عمران»: «... رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ؛ پروردگارا ما ایمان آوردیم پس گناهان ما را بر ما ببخش و ما را از عذاب آتش نگاه دار».  

آیه 38 سوره مبارکه «آل عمران»: « ربّ هبْ لی مِنْ لدُنْکَ ذرّیهً طیّبَهً إنّکَ سمیعُ الدّعاء؛ پروردگارا از جانب خود فرزندى پاک و پسندیده به من عطا کن که تو شنونده دعایى».

ترتیل کل قرآن با صدای استاد «احمد الرزیقی» به تفکیک سوره

سلام علیکم

---

...	السورة	...	السورة	...	السورة	...	السورة
	الفاتحة		البقرة		آل عمران		النساء
	المائدة		الأنعام		الأعراف		الأنفال
	التوبة		یونس		هود		یوسف
	الرعد		إبراهیم		الحجر		النحل
	الإسراء		الکهف		مریم		طه
	الأنبیاء		الحج		المؤمنون		النّور
	الفرقان		الشعراء		النّمل		القصص
	العنکبوت		الرّوم		لقمان		السجدة
	الأحزاب		سبأ		فاطر		یس
	الصافات		ص		الزمر		غافر
	فصّلت		الشورى		الزخرف		الدّخان
	الجاثیة		الأحقاف		محمد		الفتح

آموزش روخوانی: درس اول فتحه کوتاه

حروف قرآنی ، همانند حروف فارسی به کمک حرکات و علامات به تلفظ در می آیند ، مانند : مَنْ ـ اُو ـ ما

در این درس با یکی از حرکات قرآنی آشنا می گردید .

( ـــَــ ) : این حرکت فتحه کوتاه نام دارد و محل آن بر روی حروف می باشد . برای آنکه با صدای آن آشنا شوید به اول کلمات زیر دقت کنید

اَسب ـ فَرش ـ دَست ـ اَبر ـ سَر

آیا می توانید بگویید کدامیک از حرفهای کلمه های زیر دارای حرکت ( ــَـ ) می باشند ؟ لطفاً این حرکت را ( ــَـ ) با رنگ قرمز بر روی آن حروف قرار دهید .

ادب ـ کم کم ـ صدف ـ قلم ـ مصد

حروف زیر را با فتحه کوتاه بخوانید :

اَ ( ءَ ) ـ بَ ـ تَ ـ ثَ ـ جَ ـ حَ ـ خَ ـ دَ ـ ذَ ـ رَ ـ زَ ـ سَ ـ شَ ـ صَ ـ ضَ ـ طَ ـ ظَ ـ عَ ـ غَ ـ فَ ـ قَ ـ کَ ـ لَ ـ مَ ـ نَ ـ وَ ـ هَ ـ یَ

و حالا حروف تفکیک شده زیر را همانند مثال به صورت کلمه در آورده و با صدای بلند بخوانید :

تند خوانی (تحدیر) با صدای استاد معتز آقائی به تفکیک جزء

سلام علیکم

مشخصات:  فرمت:MP3 - تعداد:30 - کیفیت:16 kbps

1- جزء اول

2- جزء دوم

3- جزء سوم

4- جزء چهرم

5- جزء پنجم

6- جزء ششم

7- جزء هفتم

8- جزء هشتم

9- جزء نهم

10- جزء دهم
 

آشنایی با قاریان مصر : استاد «شحات محمد انور»

کسی که در کودکی به "استاد کوچک" مشهور بود

 استاد شحّات محمد انور، قارى مسجد امام رفاعى در روز 1 ژوئیه 1950میلادى در روستاى کفرالوزیر که مرکزى دور افتاده در استان قهلیه است در یک خانواده کم‌جمعیت متولد شد. بیش از سه‌ماه از ولادت او نگذشته بود که پدرش وفات یافت و کودک خردسال نتوانست لذت پدر داشتن را بچشد. و چون هیچ مهر وعطوفتى مانند مهرمادرى نیست، مادرش فرزند کوچک را به دامن گرفته و براى اقامت در منزل پدرش رهسپار شد تا با دائى هاى او زندگى کند چرا که دائى او وى را همچون پسر خود در برمى‌گرفت و بهترین امانت دار او بود،او به یادگیرى و حفظ قرآن اقدام کرد او در مکانی قرار گرفته بود که تأثیر زیادى در رشد و نمو او داشت.

وی به واسطه دائى اش از محضر استاد حلمى محمد مصطفى در حفظ قرآن کریم مستفیض شد و در سن هشت سالگی حافظ قرآن گردید. وقتى به سن 10 سالگى رسید دائى اش او را به یکى از روستاهاى مجاور(کفرالمقام ) برد تا تجوید قرآن را به دست مرحوم استاد سید احمد فرارحى که سرپرستى او را به عهده داشت  و رعایت واهتمام خاصى به او داشت فرا گیرد چرا که استعدادى که او را شایسته مى ساخت تا یکى از مشهورترین قاریان مصر بلکه همه جهان باشد را در خود داشت.

خاطرات استاد شحّات از ایام کودکى

"در آن دوره من با حفظ کردن قرآن کریم سعادتى وصف‌ناشدنى یافتم مخصوصاً پس از اتمام حفظ قرآن و در اثناء یادگیرى تجوید آن، و به خاطراین که صداى زیبائى داشتم واداءِ لحن من شبیه اداء قاریان بزرگ بود بر هم دوره اى هایم پیشى گرفته و در میان آنان به استاد کوچک شناخته مى‌شدم و این موضوع  ایشان را خشنود مى ساخت، هم کلاسى هایم در مکتب به دنبال فرصت بودند که استاد مشغول کارى شود تا از من بخواهند که با تجوید، آیات قرآن را برایشان بخوانم و چنان مرا تشویق مى کردند که گویى من قارى بزرگى هستم، و یک بار استاد از دور صداى مرا شنید، همانجا ایستاد و به من گوش مى داد تا این که از تلاوت فارغ  شدم و از آن پس اهتمام بیشترى به من مى‌کرد و تمرکز بیشترى به من داشت چرا که آینده خوب  و روشنى را از من متوقع بود. به یاد مى‌آورم که در ضمن یادگیرى قرآن کریم براى همکلاسى‌هایم، زیاد تلاوت مى‌کردم روزى یکى از ایشان فکرى کرد، او یک قوطى کبریت تهیه کرد و جعبه آن را توسط یک نخ بلند به کِشُو آن متصل کرد، من یک قسمت را در مقابل دهانم مى گرفتم و مى‌خواندم گویى که میکروفون است و هر یک از دوستانم قسمت دیگر را به گوش می‌چسباندند تا طنین صدا را از آن بشنوند که زیبا و قوىّ مى‌شد.

ترتیل خوانی قرآن با صدای استاد محمدحسین سبزعلی به تفکیک جزء

به مناسبت  "ماه قرآن"  ترتیل خوانی جزء به جزء با صدای استاد محمدحسین سبزعلی منتشر شد.

جزء سی ام (دانلود)

جزء بیست و نهم (دانلود)

جزء بیست و هشتم (دانلود)

جزء بیست و هفتم (دانلود)

جزء بیست و ششم (دانلود)

جزء بیست و پنجم (دانلود)

جزء بیست و چهارم (دانلود)

جزء بیست و سوم (دانلود)

جزء بیست و دوم (دانلود)

جزء بیست و یکم (دانلود)

جزء بیستم (دانلود)

آموزش تخصصی قرآن کریم،استاد موسوی بلده 13/02/92

بسم الله الرحمن الرحیم

آموزش تخصصی قرآن مجید، استاد موسوی بلده، 13/02/92

مباحث عنوان شده در این جلسه:

1. تلاوت آیاتی از سورهای مبارکه ی نحل و فتح
2. بیان مفاهیم آیات تلاوت شده
3. ویژه برنامه ی گرامیداشت هفته ی معلم و سخنرانی جناب استاد موسوی بلده

***

تلاوت اول آیه ی  36تا  44سوره ی مبارکه ی نحل توسط استاد موسوی بلده

***

تلاوت دوم آیه ی  45تا 56 سوره ی مبارکه ی نحل

 ● در آیه ی 49 در کلمه ی (یَستَکبِرون) صفیر را از حرف (س) نگیرید، با این کار حرف (ث) در گوش شنونده تداعی می شود. صفت بارز حرف (س) صفیر می باشد،اما در آوردن صفیر هم نباید افراط کنید.

● در آیه ی 51 بهتر است کل آیه را با هم بخوانید؛ تمام جملات این آیه گفته ی خداوند است و از آنجا که آیه بسیار طولانی نیست، بهتر است که کل آیه با هم خوانده شود. اگر هم خواستید نفس بگیرید، بهتر است در (واحِد) وقف کنید و ابتدایتان از ( اِنَّما) باشد و تا آخر آیه بخوانید.

● در آیه ی 53 (ما) در عبارت (وَ ما بِکُم)، (مای موصوله) است و بهتر است که کلمه ی بعد از آن را تکیه قرار دهید؛ (ما) را با آهنگ پایین ادا کنید و کلمه ی بعد از آن را با آهنگ بالا بخوانید؛ اما در مورد (مای نافیه) این مورد برعکس است، نتیجه می گیریم این مورد (قراردادن نبر) وجه تمایز مای موصوله و مای نافیه است.

● در آیه ی 53 در کلمه ی (الضُّرُّ) استطاله ی حرف (ضاد) را بیان کنید و این حرف را چسبنده و کشدار بیان کنید تا مانند حرف (ظ) به گوش نرسد.

● در آیه ی 56 در کلمه ی (لَتُسئَلُنَّ) صفیر حرف (س) را منظور کنید.